A EU xúntase con China para manter vivo o Tratado de Paris

A EU promete que o pacto seguirá vivo a pesar da marcha dos Estados Unidos. Europa firmou en Pekín, ata agora un socio afastado e incómodo, un acordo bilateral que multiplica os compromisos de ambos os bloques nese marco multilateral para tentar salvalo.

Bruxelas pasou oito meses tentando forxar un acordo climático ambicioso co país máis contaminante do mundo. O obxectivo era tratar de protexerse fronte ao descolgue estadounidense dos acordos contra o quecemento global que ratificou o anterior presidente, Barack Obama. Fronte ás dúbidas estadounidenses, a declaración arrinca constatando que a acción climática é hoxe “máis importante que nunca” e confirma os compromisos de Europa e China nos acordos de París, dos que agora asumen o liderazgo.

Cos compromisos que había ata agora, xa se consideraba difícil un quecemento térmico inferior aos tres graos. A retirada de Washington agravará a situación. Pero Bruxelas promete que o acordo seguirá adiante en calquera caso.

Paréceme ben que EU e China tomen a iniciativa contra o cambio climático, xa que son dous dos países que máis dióxido de carbono emiten e con isto pode ser máis fácil o obxectivo do desenvolvemento sostible.

Central eléctrica

 

O peso de Estados Unidos nás emisións de CO2

Estados Unidos, é, tras China, o principal país emisor de CO2.

A suma das emisións de dióxido de carbono de todos os países da Unión Europea non alcanza nin de lonxe as de Estados Unidos. O país norteamericano é o segundo maior emisor do mundo, só superado por China, que dobra as toneladas de CO2 emitidas á atmosfera por EE UU. China era o cuarto maior emisor en 1980, chegou ao terceiro posto en 1990 tras superar a Rusia, ao segundo ao exceder á UE a principios de século e finalmente desprazou a EE UU como principal emisor en 2005. O país asiático, con enormes aumentos ano tras ano nas emisións, reduciunas timidamente nos últimos anos.

No seu maior parte, as emisións de Estados Unidos proceden dos combustibles fósiles, pero tamén da fabricación de cemento e a combustión de gas.

Isto complica máis a redución do que quentamento global, porque Estados Unidos é o segundo país que máis emite do mundo, e fai pouco saíu do Tratado de París, un tratado que intenta reducir as emisións de CO2 e contribuír ao desenvolvemento sostible.

imagen

imagen

 

Galiñas

Galiña e galo (Gallus gallus domesticus) son os nomes dados, respectivamente, á femia e macho da especie Gallus gallus domesticus de aves galiformes e fasiánidos. Os xuvenís coñécense co nome de polo ou pito. Estas aves posúen bico pequeno, crista carnuda e ás curtas e largas. A galiña ten unha enorme importancia para os seres humanos pois é o animal doméstico máis difundido e abundante do planeta e unha das fontes de proteína máis baratas. Alén da súa carne, as galiñas fornecen ovos. Segundo datos de 2003, hai cerca de 24.000 millóns de galiñas no mundo. Nalgúns países da África moderna, o 90% dos hogares crían galiñas. As galiñas son aves omnívoras, mais teñen preferencia por sementes e pequenos invertebrados.

As primeiras referencias a galiñas domesticadas xorden en cerámicas corintias datadas do século VII a.C.. A introdución desta ave como animal doméstico xurdiu probabelmente en Asia, de onde é nativa a especie Gallus gallus. A pesar de que os romanos desenvolveron a primeira raza diferenciada de galiñas, os rexistros antigos mostran a pImagen relacionadaresenza de aves salvaxes asiáticas na China desde -1400. Esto gustoume moito.

 

Deforestación

La deforestación o tala de árboles es un proceso provocado generalmente por la acción humana, en el que se destruye la superficie forestal.12​ Está directamente causada por la acción de las personas sobre la naturaleza, principalmente debido a las talas o quemas realizadas por la industria maderera, así como por la obtención de suelo para la agricultura, minería y ganadería.

La deforestación arrasa los bosques y las selvas de la Tierra de forma masiva causando un inmenso daño a la calidad de los suelos. Los bosques todavía cubren alrededor del 30 % de las regiones del mundo.

Talar árboles sin una eficiente reforestación resulta en un serio daño al hábitat, en pérdida de biodiversidad y en aridez. Tiene un impacto adverso en la fijación de dióxido de carbono (CO2). Las regiones deforestadas tienden a una erosión del suelo y frecuentemente se degradan a tierras no productivas.Los motivos de la tala indiscriminada son muchos, pero la mayoría están relacionados con el dinero o la necesidad de los granjeros de mantener a sus familias. El inductor subyacente de la deforestación es la agricultura. Los agricultores talan los bosques con el fin de obtener más espacio para sus cultivos o para el pastoreo de ganado. A menudo, ingentes cantidades de pequeños agricultores despejan hectáreas de terreno arbolado, para alimentar a sus familias, mediante tala y fuego en un proceso denominado «agricultura de roza y quema». Resultado de imagen de deforestacion

 

Los Canguros

El término canguro es el nombre común que se utiliza para designar a las especies de mayor tamaño de la subfamilia Macropodinae, tal como el término ualabí se utiliza para denominar a las de menor tamaño. Se utiliza también a veces en un sentido más amplio, o extenso, para referirse a casi todos los miembros de la familia de los macrópodos. Sin embargo, el término no responde a una clasificación científica, por lo que especies pertenecientes a un mismo género (agrupación de especies estrechamente relacionadas entre sí) pueden ser llamadas canguro, ualabí o ualarú, sólo dependiendo de su tamaño. Por ejemplo, Macropus parma es conocido como el ualabí de Parma,1​ mientras que Macropus antilopinus, es denominado indistintamente como canguro antílope o ualarú antílope.2Resultado de imagen de cangurosEsto gustame moito

 

Tigre de Bengala

La seva pell és generalment de color taronja; encara que existeix una mutació genètica que produeix que la pell taronja del tigre sigui substituïda pel color blanc, a aquests tigres se’ls coneix com tigres blancs. Existeix una mutació encara més estranya (de la qual existeixen menys de 100 exemplars, tots en captivitat), coneguda com a tigre d’or. El tigre és un animal nacional a l’Índia i Bangla Desh.

El tigre de Bengala estirat és la segona subespècie més gran darrere del tigre d’Amur (P. tigris altaica); els mascles mesuren aproximadament entre 2,74 - 3,10 metres de longitud, incloent-hi la cua (que oscil·la entre 85 i 95 cm de llarg), no obstant això, es coneixen casos de tigres excepcionalment grans que van arribar els 3,60 m de llarg. El seu pes varia entre els 181 i 270 kg en el cas dels mascles, mentre que les femelles, de menor grandària, solen pesar al voltant de 140 quilograms, encara que existeixen exemplars que van arribar als 180 kg. El tigre de Bengala de major grandària conegut fou un exemplar caçat el 1967, un gran mascle de 3,20 m de llarg i d’un pes de 388,7 kg. Aquest exemplar fou tirotejat al nord de l’Índia per David Hasinger, un industrial de Filadèlfia. Actualment aquest exemplar es troba exposat a l’Institut Smithsonià, al saló dels Mamífers la longitud cranial del tigre varia de 330 a 380 mil·límetres en el cas dels mascles, i 275 - 311 mm en les femelles.Resultado de imagen de tigre de bengala wikipediaEsto e moi interesante

 

avespa galega

El término avispa, se aplica de diversas maneras a distintos taxones de insectos del orden Hymenoptera. La definición más extensa es la que considera avispa a todo himenóptero no clasificado como hormiga o abeja.1​ Más estricta es la definición de la RAE, según la cual «avispa» es el insecto himenóptero de tamaño moderado (1-1,5 cm), de color amarillo con bandas negras, dotado de aguijón venenoso y que vive en sociedad.2​ La alusión al comportamiento social puede hacer esta definición excesivamente limitada respecto al uso común del término, ya que usualmente se emplea basándose únicamente en la apariencia y sin distinguir el comportamiento social. La definición taxonómicamente más ajustada se refiere a los insectos de la familia Vespidae.

Términos derivados usualmente empleados son «avispilla» y «avispón». El primero se emplea para los himenópteros de pequeño tamaño (excluidas las hormigas), mientras que el segundo se aplica a los de gran tamaño (principalmente al género Vespa, y más concretamente a Vespa crabro). También puede aplicarse al género Vespula.Resultado de imagen de avispa gallega wikipediaEsto gustoume porque e interesante

 

A ovella

La oveja ai dos especies Macho y Femia. O macho desta  especie chámase carneiro.O carneiro xeralmente presenta cornos longos e en espiral. Orixinouse a partir da domesticación do muflón en oriente próximo 9.000 anos antes de cristo. Existen 200 tipos de ovellasno mundo,en hábitatstan diversos como desertos e altas montañas.Imagen relacionada

 

contaminación

La contaminación es la introducción de sustancias u otros elementos físicos en un medio que provocan que éste sea inseguro o no apto para su uso.1​ El medio puede ser un ecosistema, un medio físico o un ser vivo. El contaminante puede ser una sustancia química, energía (como sonido, calor, luz o radiactividad). La contaminación puede clasificarse según el tipo de fuente de donde proviene, o por la forma de contaminante que emite o medio que contamina. Existen muchos agentes contaminantes entre ellos las sustancias químicas (como plaguicidas, cianuro, herbicidas y otros.), los residuos urbanos, el petróleo, o las radiaciones ionizantes. Todos estos pueden producir enfermedades, daños en los ecosistemas o el medioambiente. Además existen muchos contaminantes gaseosos que juegan un papel importante en diferentes fenómenos atmosféricos, como la generación de lluvia ácida, el debilitamiento de la capa de ozono, y el cambio climático.Resultado de imagen de contaminacion

 

Coalas

O coala[4][a] (Phascolarctos cinereus) é un marsupial herbívoro nativo de Australia. É a única especie da familia dos fascolárctidos, e o seu familiar máis próximo é o uombat. Este animal vive en zonas costeiras das rexións do este e do sur de Australia, nos estados de Queensland, Nova Gales do Sur, Victoria e Australia Meridional. É doado recoñecelo polo seu corpo robusto sen cola e a unha gran cabeza con orellas redondeadas e peludas e un gran nariz con forma de culler. Os coalas poden chegar a medir entre 60 e 85 cm e acadar de 4 a 15 kg de peso. A cor da súa pelaxe varía dende o gris prateado ata o marrón chocolate. Os membros das poboacións máis ó norte adoitan ser máis pequenos e de cores máis claras que os do sur, dando lugar a posibilidade de que sexan subespecies distintas, aínda que isto está en discusión.

Os coalas habitan en zonas abertas de bosques de eucaliptos, e as follas destas árbores conforman a maioría da súa dieta. Xa que esta dieta fornece un contido limitado de nutrientes e calorías, os coalas levan unha vida sedentaria e adoitan durmir unhas 20 horas ó día. Son animais sociais e os lazos familiares existen só entre as nais e as crías que dependen delas. Os machos adultos comunícanse por medio de fortes ruxidos que intimidan os rivais e atraen ás femias. Os machos tamén marcan a súa presenza por medio de secrecións usando unhas glándulas que teñen no peito. Sendo marsupiais, as crías nacen sen estar aínda desenvolvidas por completo e sóbense ó marsupio das súas nais, onde permanecen durante os primeiros seis ou sete meses de vida. Estas crías destétanse por completo cando chegan ó ano de idade. Os coalas teñen poucos predadores naturais e padecen de poucos parasitos, pero si son vulnerables Imagen relacionadaSon interesantes