As serpes de coral, serpes ou coralillos son un grupo de serpes velenosas sa familia das zonas tropicales de Elapidae, caracterízanse polas súas cores vivas, o amarelo o negro e o vermello.

A miña opinión e que son moi bonita.

Miriam Vidal Gil 1A

Que é o metano?

É o hidrocarbono mais sencillo, cal a fórmula química e CH4

Cando unha vaca expulsa un gas a súa expulsión e de metano

video

os coches eletricos son vos para a nosa vida por que con eles podemos vivir sen problemas, non ahí contaminación por que o gasoil non se utiliza so se utiliza a corriente.

Antiguamente estés coches non se utilizaban por que non existían pero ahora comezan a sair nas noticias donde dín que os coches eléctricos van aumentar por que a perdida de petroleo e cada vez mais abundante, comentan que dentro de 20 anos como máximo o petroleo vaise perder  e os coches deixaran de existir, e comezaran os coches eléctricos aumentar.

video

A deforestación ou a deforestación son un proceso que generalmente provoca a acción humana, onde a área forestal é destruída. [2] É causada directamente pola acción das persoas na natureza, principalmente debido ao rexistro ou queimaduras. para a industria da madeira, así como para a obtención de terras para agricultura, minería e gandería

vidio

Esta avispa, como outras do seu tipo, se alimenta de insectos (formigas, bolboretas, pulgões, etc.), pero tamén as abejas, aínda que esta especie é máis agresiva que outras. É fácilmente distinguible polo seu tórax e polo seu abdome negro, excepto polo cuarto segmento, amarelo. As súas pernas marróns destácanse polos seus extremos amarelos. As súas ás son de cor escura. Está ambientada naturalmente nun ambiente subtropical templado. Atópase no continente asiático ao norte da India e nas montañas de Chinesa, nas zonas xeográficas onde o clima é similar ao de Europa occidental (isto explica a súa boa adaptación en Europa).

Alemaña, Francia e Italia advirten de que non haberá renegociación do pacto. O mundo adoptou o 3 de xuño unha inusitada unanimidade para criticar a retirada estadounidense do Acordo de París contra o cambio climático. Europa, China, India, a ONU e moitas outras voces lamentaron a decisión do presidente Donald Trump de dar as costas ao pacto. A única excepción foi o presidente ruso, Vladímir Putin, que evitou culpar a Trump alegando que ese marco foi subscrito polo anterior líder, Barack Obama. Os outros 194 asinantes do pacto climático tratan de crear unha fronte común para salvalo, aínda que a estratexia está por definir

A posición máis firme proveu dos Gobernos de Francia, Alemaña e Italia, que responderon de maneira conxunta ao anuncio da Casa Branca para alertar de que o pacto de París non se pode reabrir. “Non se pode renegociar o acordo porque é un instrumento vital para o noso planeta, as nosas sociedades e a nosa economía”, argumentaron nun texto no que sorprendentemente non participou España, aínda que logo apoiouno. Todo ese consenso foi obviado por Rusia. O seu presidente, Vladímir Putin, exhortou a “non alborotarse” nin a “xulgar” ao presidente de EE UU por abandonar o acordo sobre o cambio climático.

EE.UU debería seguir formando parte do Tratado de París, xa que é o segundo país que máis CO2 emite e se non colabora o desenvolvemento sostible vai a ser máis difícil de alcanzar.

O quecemento global afectará a 1,1 millóns de parellas en idade de reprodución desta especie de ave do Océano Antártico. O 70% dos pingüíns rei desaparecerá abruptamente ou veranse obrigados a buscar novos hábitats antes do fin deste século se non se reducen as emisións de gases de efecto invernadoiro, advirte un estudo publicado este luns por Nature.

Aínda que a tendencia natural dos animais destes climas fríos é a de dirixirse cara a zonas máis austrais cando os seus hábitats experimentan subidas das temperaturas, o pingüín rei ( Aptenodytes patagonicus) compórtase de maneira diferente, explican os autores. As parellas de pingüíns rei, lembran, só reprodúcense e crían á súa descendencia en illas do océano Antártico que están libres de xeo, ecosistemas altamente fragmentados que dificultan a súa mobilidade cando ven obrigados a migrar.

En caso de manterse as taxas de emisións actuais de gases de efecto invernadoiro, o 49 por cento da poboación de A. patagonicus que se reproduce nas illas Crozet e das Illas Príncipe Eduardo perderá completamente os seus hábitats a finais do século XXI. Así mesmo, o 21 % de pingüíns das illas de Kerguelen, Malvinas e Terra do Lume experimentará alteracións significativas nas súas condicións de vida, pois deberá cubrir distancias máis longas para atopar comida.  Os expertos agregan que este modelo de investigación pode ser útil para analizar o futuro doutras especies que habitan ecosistemas altamente fragmentados.

Os animais hai que protexelos, senón, cada vez haberá menos especies na terra e romperase a cadea alimenticia, isto todo ocorre polo cambio climático e hai que contribuír ao desenvolvemento sostible para que isto non pase.

Os pequenos Estados en torno ao Caribe solicitan fondos para protexer a súa exigua produción de alimentos dos cada vez máis frecuentes desastres climáticos que azoutan a rexión. Dominica é un microestado. Pouco máis grande que Eivissa, con 73.000 habitantes e un PIB menor que o orzamento da cidade de Málaga. Despois dos servizos financeiros (non aparece na lista de paraísos fiscais da UE), o seu principal motor económico é a agricultura, que se centra nas bananas, seguidas polos taros e os pomelos e emprega a case catro de cada 10 dominiqueses. Esa mesma agricultura que o pasado setembro foi devastada xunto ao resto da illa co paso do furacán María. “Sufrimos moitos furacáns, pero antes non destruían toda a illa”, lamentaba este mércores en Montego Bay (Xamaica) Johnson Drigo, o seu ministro de Agricultura e Pesca. “O cambio climático está a afectarnos seriamente”.

 En arquipélagos como estes, as desfeitas, as inundacións ou a falta de auga tiran por terra a súa limitadísima capacidade de producir comida. As illas caribeñas gástanse ao ano uns 4.000 millóns de euros en importar alimentos.Á espera de achegas, os países empezan a poñer do seu parte, e piden aos agricultores e gandeiros que fagan o propio. “Por iso, unha das cousas máis urxentes é garantir e aclarar a propiedade da terra”.

Moitos países están sufrindo por culpa do cambio climático, sobre todo os máis pobres, deberíamos enviarlles recursos e axudas para que se poidan enfrontar ao cambio climático e poidan sobrevivir sen que ningún furacán lles acabe cas colleitas.

As temperaturas de xuño foron as que máis pronto chegaron dende que hai rexistros. A primavera cada vez chega antes e o outono cada vez máis tarde. Entremedias, o cambio climático está a alongar os veráns e facéndoos máis calorosos. Nas últimas décadas a frecuencia de olas de calor aumentou. Un estudo da que viviu Europa en xuño de 2017 elévaa á categoría de megaola. En 70 anos houbo unha decena, a metade no que vai de século XXI. Pero a do ano pasado foi a máis temperá desde que hai rexistros. Os científicos cren que o que hoxe é extraordinario deixará de selo no futuro.

Para que unha onda de calor convértase nunha gran ola debe durar más días, tener temperaturas más extremas y afectar una extensión más grande. Eso es lo que pasó en junio de 2017.En canto ás temperaturas, unha megaola debe ter unha desviación de 2 ou 3 graos sobre un limiar determinado. Este limiar é variable, xa que o impacto dunha mesma temperatura é diferente segundo onde se dea. Os 33,6º que sufriu Moscova durante a onda de calor de 2010 mataron a miles de persoas, pero serían máis que levadíos unha tarde de agosto en Sevilla. En xuño pasado, moitas estacións meteorolóxicas en España alcanzaron os 45º entre o 15 e o 18 de xuño. En Londres, no aeroporto de Heathrow, chegaron a 34,5º o 21 de xuño. Francia estableceu unha nova marca de temperatura media de 26,4º en xuño e na fresquiña Suíza houbo noites por encima dos 25º.

Isto débese todo ao cambio climático e, se non o paramos, isto vai facerse moito máis habitual e vai haber xente que teña que emigrar polo quentamento global ou que morra.

De Barack Obama a líderes de grandes empresas, pasando por alcaldes rebeldes e lexisladores demócratas, o adeus da Administración de Donald Trump ao Pacto de París levantou este xoves unha onda de críticas en Estados Unidos. Obama viu como outra dos acenos de identidade do seu legado como presidente, a política ambiental, rompeu en pedazos e acusou o seu sucesor de poñer a América “no pequeno puñado de países que rexeita o futuro”. Ese grupo incluía ata agora a Siria e Nicaragua, que se negaron a asinar o acordo, e agora ten á primeira potencia mundial.

Mentres, os republicanos celebraron que o seu presidente cumprise a promesa electoral. “Ao renunciar a eses obxectivos inalcanzables, o presidente Trump reiterou o seu compromiso de protexer ás familias de clase media e aos obreiros do carbón”, declarou Mitch McConnell, xefe republicano do Senado. Tamén o aplaudiu o líder conservador na Cámara de Representantes, Paul Ryan “Celebro ao presidente Trump por cumprir o seu compromiso co pobo estadounidense e retirarse deste mal acordo”.

Estados Unidos non debería saír do Tratado de París porque é a maior potencia mundial e sen ela é moi difícil frear o quentamento global, todos deberiamos contribuír a isto, e non coma Estados Unidos que saíu do Tratado de París.